Adams, Will - The Eden Legacy

Deze (vooralsnog) laatste thriller die ik las van deze auteur is mij weer uitstekend bevallen. Alleen vraag ik me af of het wel echt een thriller is. De spanning in het verhaal beperkt zich eigenlijk tot twee op het eerste gezicht redelijk 'straight forward' verhaallijnen. 1) De vermissing van de vader en zus van TV-persoonlijkheid Rebecca Kirkpatrick. Zodra er losgeld wordt geëist, heeft het alle schijn van een ordinaire ontvoering. En 2) de wraak waar de familie Nergadze op uit is jegens Daniel Knox, de held uit al Adams' boeken. Deze Knox heeft namelijk in een vorig avontuur een Nergadze vermoord, nadat deze zijn liefde voor het leven had omgebracht. Daarnaast speelt schatzoekerij op de zeebodem mee in het verhaal.

Het geheel speelt zich af op het kleurrijke en tot de verbeelding sprekende Madagascar. Daar bezit de familie Kirkpatrick iets wat het meest lijkt op een landgoed: Eden. Er is alleen meer aan de hand dan deze twee spannende verhaallijnen, veel meer. Zo wordt er heel veel verteld over de ontdekkingsreizen om en rond Amerika en krijgt de lezer een schat aan informatie aangereikt over de rol die de Chinezen hierin hebben gespeeld.

Wat ik met name zo sterk vind aan de schrijver Adams, is dat zijn karakters zorgvuldig zijn uitgewerkt (op de enkele hersenloze spierbundel na dan). Ook stipt hij enkele van zijn verhaallijnen slechts aan. Daar kan de lezer even op herkauwen en er het zijne van denken. Als voorbeeld noem ik de verhouding tussen vader Kirkpatrick, Adam, en diens dochter Rebecca. In het verleden presenteerde hij natuurprogramma's voor de Britse televisie. Tijdens opnames op Madagascar leerde hij Yvette kennen, en hij wist dat hij het paradijs op aarde had gevonden. Hij besloot daar te blijven en zijn Eden te bouwen.

Na het vroege overlijden van Yvette, raakte Adam de weg kwijt en vond hij de drank. Tijdens die laveloze periode in zijn leven, bezorgde hij met name zijn dochter Rebecca een bijzonder slechte tijd. Hij regelt voor haar uiteindelijk een studiepositie aan de Universiteit van Oxford, ver weg van Madagascar. 'Distance had allowed her heart to heal, but the scarring still remained.' Gaandeweg het verhaal krijgt de lezer slechts enkele snippers voorgeschoteld die licht werpen op deze complexe vader/dochterrelatie. Zo luidt een belangrijk wachtwoord van haar vader, tot haar eigen stomme verbazing: 'Rebecca'. Aan het slot staat er dan: 'She still didn't know why he'd turned on her during her teenage years, but she'd put that behind her. All that mattered was that he'd felt the shame of it, and had wanted her forgiveness. She'd given it with her whole heart.'

Daarnaast is Adams' stijl zonder meer mooi. Als het onweert heet het 'raindrops hammered like furious dwarves at the earth'. (In gedachten hoorde ik het gehamer van de dwergen (nibelungen) uit Das Rheingold van Wagner.) In een gedicht zou deze taal niet misstaan. Rebecca vindt een brief van haar vader aan diens overleden vrouw. Ieder jaar schreef hij rond haar sterfdag een brief aan gene zijde over het wedervaren van hun Eden. Hij mist haar, schrijft hij. Genoeg vrouwen op Madagascar die het wel met hem willen aanleggen, maar hij houdt dat af. 'It's like visiting a library in a country whose script you cannot read. The books remind you of the joy of reading, but in themselves are nothing.'

Ik kan mij voorstellen dat de die-hard thrillseeker zich snel verveelt bij Will Adams. De eerste honderdvijftig pagina's gebeurt er niet erg veel en legt de schrijver voornamelijk een bodem waar zijn verhaal stevig op kan rusten. Maar actie is er niet, en ook is niet goed duidelijk welk verhaal er wordt verteld. Er wordt vooral veel verwezen naar gebeurtenissen uit vorige avonturen. Velen zullen daarop afknappen. Toch zou ik hen willen aansporen even door deze voor hen zure appel heen te bijten. De 'grand finale' van deze roman is bloedstollend. Veel van wat we tot dan toe hebben aangenomen, blijkt toch weer anders in elkaar te zitten.

Toch waardeer ik Adams vooral om zijn literaire kwaliteiten. Eden heet uiteraard niet voor niets Eden: 'We don't believe because we think. We believe because we love.' Zoals ik al in eerdere besprekingen van zijn werk aangaf, ieder volgend boek van hem koop ik blind. Nog steeds.

Gelezen: juli 2011
Waardering: 8