Berk, Tjeu van den - Het numineuze

Een absoluut prachtig boek, voornamelijk vanwege de moedige poging het onbeschrijflijke van numineuze ervaringen te voorzien van enig kader.

 

Het is verhelderend, leerzaam, mooi geschreven en bovenal inspirerend. Dit is toch het soort boeken waar het voor mij om draait. Al die thrillers die ik verstouw…

In een van mijn favoriete films, Finding Forrester, vraagt een jongen aan een oude schrijver waarom hij ook roddelkrantjes leest. ‘Waarom niet,’ vraagt deze bijna verontwaardigd. ‘De echte kranten vormen de hoofdmaaltijd, maar dit,’ en hij wijst op het pulpkrantje dat hij leest, ‘dit is het dessert.’

 

Boeken als Het numineuze vormen zonder twijfel de hoofdmaaltijd van mijn geestelijke verzorging, maar de thrillers vormen het dessert. Overbodig, maar zo lekker. Literaire romans hangen daar wat tussenin. Soms, heel soms, levert een literaire roman een bord geestrijk voedsel op, maar vaker is het een tussengerecht, of een karige salade die eigenlijk niet smaakt, maar die je opeet omdat het 'gezond' is.

 

Dit boek spreekt mij waarschijnlijk ook zo aan, vanwege de herkenning. Ook ik heb een aantal van die ‘fundamentele ervaringen’, die een soort van sleutel vormen tot mijn eigen kleine privé-hemel. Het numineuze staat vol met zinnen en zienswijzen die mij het gevoel geven niet zo alleen te zijn. Per slot van rekening gaat het om ervaringen die een zin geven aan het leven.

 

Hier en daar gaat Van den Berk iets te ver in mijn optiek, in het moedwillig aan willen brengen van een keurslijf voor iets dat in geen enkel keurslijf past. Gelukkig relativeert hij dat zelf ook weer.

 

Ik ga niet citeren, want dat zou teveel overschrijfwerk met zich meebrengen, en dat maakt deze leeservaring ook nodeloos lang. Voor eenieder die niet geïrriteerd raakt wanneer iemand een gesprek begint over zingeving: lees dit boek! 

 

Gelezen: november 2008