Brokaw, Charles - The Atlantis Code

Wie zoveel boeken wil lezen als ik, moet de lat hoog leggen. De boeken die je uiteindelijk leest moeten echt heel erg goed zijn, of dat dan op zijn minst beloven. Dat betekent dus dat niet van iedere auteur het volledige oeuvre hoeft te worden gelezen. Nu heeft Charles Brokaw na The Atlantis Code nog maar één boek gepubliceerd (The Lucifer Code), dus veel kaf hoef ik hier niet van het koren te scheiden. Hoewel ik dit boek aardig vind, laat ik het hierbij.

Hoofdpersoon is een professor in de linguïstiek, Thomas Lourds. Per toeval raakt hij verzeild in een avontuurlijke zoektocht over de hele wereld naar muziekinstrumenten die, volgens de flaptekst, 20.000 jaar (!!) oud zijn. In het geheim is een megalomane bisschop, Murani (die ik nogal zwart/wit geschilderd vind), ook op zoek naar die archeologische kunstvoorwerpen, zij het om een geheel andere reden. Hij wil de kerk weer de macht van weleer teruggeven. Met de kennis die hij uit de geheime archieven van het Vaticaan heeft opgedaan, weet hij dat alle instrumenten tezamen hem een schat van ongekende macht zullen schenken.

Lourds, die alle wereldtalen kent, ze spreekt en leest, staat voor de taak de geheime tekens op de bel, de drum en de drie andere instrumenten te ontcijferen. Het is de taal van Atlantis, die stamt uit de tijd dat alle mensen nog in één taal spraken. De stereotype race met het nodige wapengekletter maakt ook in deze thriller weer zijn opgang. Het geheel komt tegen het einde van het boek samen, bij een opgraving, waar uiteraard de ‘good guys’ winnen van de ‘bad guys’.

Het is zeker geen slecht boek, al blijven de personages nogal eendimensionaal. Lourds is professor en meer niet (al is hij ook mooi en charismatisch, wat hem de nodige vrouwelijke aandacht oplevert). De zus van een van de slachtoffers van Murani, is een soort commando en heeft maar één doel voor ogen. Wraak nemen op de man die haar zus heeft vermoord. Ook begin ik mij af te vragen of ik niet genoeg van dit genre heb gelezen. Maar terwijl ik dat schrijf, denk ik aan schrijvers als James Rollins, Will Adams en Paul Sussman. Ja, ik vind dit genre nog steeds aantrekkelijk. Maar de vaste elementen: goed versus kwaad; de eindeloze achtervolgingen; het (vaak volstrekt overbodige) geweld; de onmogelijke ontsnappingen. Dit alles weet ik nu zo langzamerhand wel.

Enfin, het zal ook wel komen dat ik nu net twee minder sterke thrillers achter elkaar heb gelezen. Op naar de volgende uit mijn nog onoverzichtelijk hoge stapel te lezen boeken (waaronder gelukkig ook nog veel thrillers).

Gelezen: november 2010
Waardering: 6(je)