Dean, A.M. - The Lost Library

Ondanks mijn steeds sterker wordende gevoel dat ik tegen de grenzen van dit genre aanloop, liet ik mij onlangs toch weer verleiden tot de aankoop van een thriller van een mij onbekende auteur, A.M. Dean. Dat kwam voornamelijk door het onderwerp: de antieke bibliotheek van Alexandrië.

The Lost Library heeft mij in twee vermoedens bevestigd. Allereerst het hierboven vermelde gevoel. Inderdaad begin ik genoeg te krijgen van dit genre. Ook nu weer wordt de lezer in korte tijd de hele wereld over gesleept. Ook nu weer is de tegenstelling tussen goed en kwaad nogal eendimensionaal. En ook nu weer komen er in het verhaal stukken voor die het geheel ongeloofwaardig maken, voor mij toch een vereiste van een fictioneel boek.

 

Hoofdpersoon Emily Wess krijgt te maken met meedogenloze tegenstanders, in wiens handen zij uiteindelijk valt. Ondanks dat ze in alle andere gevallen in dit verhaal zonder pardon korte metten maken met hun vijanden, pakken ze Emily juist met handschoentjes aan. Een slappe smoes dat mensen argwaan krijgen als ze zich niet op een bepaald tijdstip heeft gemeld, is genoeg om haar leven te sparen. Maar dat niet alleen. In hun haast naar elders te gaan, laten ze haar – aartsvijand nummer één op dat moment in het verhaal – achter voor hun lokale collega-slechteriken, vastgebonden met handboeien. Handig als ze is, weet Emily zich als een ware slotenkoningin te bevrijden en zich uit de voeten te maken, voordat de moordlustige collegae arriveren. Yeah, right!

En zo zijn er nog enkele verhaalmomenten aan te wijzen die afbreuk doen aan de geloofwaardigheid van het geheel. Waarbij de auteur de vermeende intelligentie, de slechtheid of zelfs het gezonde verstand van zijn personages even lijkt te zijn vergeten. Jammer.

Het tweede dat ik tijdens het lezen van dit boek bevestigd zag, is dat een verhaal over de oneindige reikwijdte van de verloren gewaande bibliotheek van Alexandrië boeiend is. Per definitie. En ik moet zeggen dat de uitwerking van deze nieuwe schrijver, A.M. Dean mij prima is bevallen, al komen we niet veel inhoudelijks te weten over deze mythische bibliotheek.

Deans timing van het stukje bij beetje loslaten van de elementen die tezamen het mysterie vormen, is uitstekend. Het plot en de uitwerking daarvan zijn zonder meer interessant en ook vond ik de ontknoping verrassend. In bijna alle historische thrillers wordt de schat die wordt gevonden, of dit nu kunst, religie of wetenschap betreft, vrijwel altijd bedekt gelaten. Een evangelie dat het geloof in de goddelijkheid van Jezus Christus teniet zal doen, blijft achter slot en grendel. Geheime genootschappen en wat al dies meer zij, worden ondanks de vaak spectaculaire vondsten niet ontmaskerd. In The Lost Library is dit anders. Het zal de lezer niet verbazen dat die antieke bibliotheek van Alexandrië inderdaad wordt gevonden, al liggen het hoe, het waar en de achtergronden daarvan ongetwijfeld anders dan vermoed. Maar dit keer wordt datgene wat millennia lang geheim is gehouden en is omgeven met de meest verregaande veiligheid denkbaar, compleet openbaar gemaakt.

The Society, de beheerders van de bibliotheek, heeft in de loop der eeuwen de kennis uit de bibliotheek – die al die eeuwen is aangevuld met de nieuwste kennis – aangewend om sturing te geven aan de wereld. Belangrijke gebeurtenissen zijn mede door hun bemoeienis vormgegeven. Daarbij stelden ze alles in het werk om de bibliotheek uit handen te houden van The Council. Deze organisatie – die uiteraard ook al ruim een millennium oud is – wil niets anders dan haar macht uitbreiden met behulp van de bibliotheek.

Emily stelt vraagtekens bij de zienswijze van The Society. Wie zijn zij om te bepalen wat goed is en wat slecht? En met welk recht onthouden ze de enorme rijkdom van de bibliotheek die geen bedreiging vormt in de handen van kwaadwillenden? Vanuit deze sympathieke overweging, breekt ze met het geheime karakter van de bibliotheek. Een verfrissende wending.

De puzzels en codes die in iedere thriller ontcijferd moeten worden, zijn in The Lost Library niet heel erg sterk. Maar ja, er zijn er maar weinig die het niveau van een Dan Brown halen. Hoewel ik tijdens het lezen niet heel erg enthousiast werd over dit boek, haalde de auteur mij in de laatste 150 pagina’s toch over de streep. Het is een goed en lekker geschreven boek, met een boeiend plot. Desondanks doorstaat The Lost Library niet de lakmoesproef. Een volgend boek van deze schrijver ga ik waarschijnlijk niet lezen. Hoewel, wie weet laat ik mij toch verleiden, als het thema van Deans volgende boek net zo boeiend is als The Lost Library.

Gelezen: april 2013