Heinlein, Robert A. - The Rolling Stones
Gelezen: november 2011
Dit jongensboek van Robert Heinlein – waarvan hij er in totaal twaalf heeft geschreven - haalt het niet bij zijn romans voor volwassenen. Het is het vierde dat ik lees van hem (Space Cadet, Between Planets, Farmer in the Sky). Ondanks dat de
leeservaring niet overweldigend is, zijn zijn jeugdboeken vermakelijk en verloochent Heinlein zijn uitmuntende kwaliteiten als schrijver niet. Dat geldt ook zeker voor The Rolling
Stones.
De familie Stone - grootmoeder Hazel, moeder Edith (die door het hele boek als arts ‘Dr. Stone’ wordt genoemd), vader Roger, de pubertweeling Castor en Pollux, de jongere dochter Meade, en het
nakomelingetje Lowell (aka: Buster) – behoort tot de eerste generatie kolonisten van de maan; Luna. Vader is schrijver van een serie verhalen die als hoorspel voor de radio zijn bedoeld, maar de
‘schwung’ is een beetje verdwenen uit het gezin. Als Cas en Pol thuiskomen met de mededeling dat ze naar een ruimteschip hebben gekeken om te kopen, wordt het idee geboren om met de hele familie
te gaan reizen.
Ze kopen een schip dat uiteindelijk ‘The Rolling Stone’ wordt gedoopt. Eerste bestemming: Mars. Cas en Pol laten hun handelsgeest de vrije teugels en kopen afgedankte fietsen in, om die op Mars
te gaan verkopen. Onderweg knappen ze de oude tweewielers op. Kleine en grote avonturen wisselen elkaar af, maar eigenlijk omvat het boek grotendeels het reisverslag ‘an sich’. Daarbij ruimt de
schrijver veel ruimte in voor navigatieperikelen, de mores aan boord van een ruimteschip en de moeite die kapitein Stone heeft om zijn bemanning in het gareel te houden. Na Mars gaat de reis naar
een asteroïdenveld, waarna Venus op het programma komt. Voor de sprong naar Venus breit Heinlein er een eind aan. De Stones blijven Rolling Stones.
Uiteraard is de taal van Heinlein weer heerlijk scherp en humoristisch. Maar de karakters blijven, als in al zijn jeugdboeken, nogal eendimensionaal en rechtlijnig. Mooiste karakter is toch wel
dat van de grootmoeder Hazel. De oudste qua leeftijd, maar zonder twijfel de jongste qua geest.
Nu maar weer een volwassen roman van Heinlein.