Kruithof, Jacques - Het hellewicht

Dit boek viel me niet mee. Het is me na 270 pagina’s niet goed duidelijk welk verhaal de auteur nu wil vertellen.

 

Twee mensen, een echtpaar, komen op dezelfde dag onder nauwelijks verklaarde omstandigheden om het leven. Een dodewake van veel mensen is de setting waarin wordt teruggeblikt op het leven van beide ontslapenen.

 

Daarin speelt Rogier, uit Het lied van de houtduif, een voorname rol. Veel wordt gesuggereerd, vrijwel niets wordt expliciet verklaard. Daardoor blijft dit boek zwak. Mijn vermoeden is dat Jacob en Katelijne, de overledenen, met gif om het leven zijn gekomen. Gif dat aan een boek zat dat Jacob heeft gelezen. En Katelijne omdat ze het gezicht van de dode uitvoerig heeft gekust, en zo het gif heeft binnengekregen. Hier is Kruithof toch enigszins schatplichtig aan Umberto Eco.

 

Hun verhaal is nauwelijks het navertellen waard. Zij komt uit Brugge en is opgevoed door een stiefvader, omdat haar moeder jong is gestorven. Hun herkenning is een zieleherkenning en ze hebben gedurende hun hele huwelijk een levendig seksleven. Tot een paar jaar voor hun sterven, Jacob, ineens geheelonthouding betracht.

 

Er is een document van Rogier, waarvan de inhoud praktisch onvermeld blijft. Kruithof geeft alleen een paar hints, bedoeld voor mensen die het boek echt gaan bestuderen. Mijn vermoeden: Katelijne is de dochter van Bianca en Rogier uit Het lied van de houtduif, en Jacob, de zoon van Rogier en Liesbeth, ontdekt dit geheim, als hij vijftien jaar onderweg is in het huwelijk. Vandaar de geheelonthouding. 

 

De stijl van het boek is moedwillig en op het irritante af archaïsch en oubollig. Natuurlijk speelt het zich af in de 15de eeuw. Verder struikel je op iedere pagina over de zegswijzen en wijsheden, die echt niet goed gedoseerd zijn. Teveel namen en heel veel historische verwijzingen die de argeloze lezer ontgaan, maar dat maakt niet uit. Er is erg veel dialoog die op mij heel onnatuurlijk overkomt. 

 

Mooie zinnetjes staan er zeker in dit boek en uiteindelijk heb ik ook van veel uitspraken genoten. Al met al bleef ik achter met een gevoel van teleurstelling. Het is een echte Kruithof, erudiet, historisch ongetwijfeld erg accuraat, maar het heeft geen ziel. Uiteindelijk blijft Kruithof een professor.

 

Gelezen: juli 2007