Navarro, Julia - De verborgen kleitabletten

Van dit boek had ik veel meer verwacht. Niet dat het een slecht boek is, maar het verhaal kabbelt maar wat voort (voor een thriller dan) en het gaat ook een beetje uit als een nachtkaars.

 

Allereerst zijn er teveel facties die jagen op dezelfde historische schat, waardoor je als lezer uiteindelijk nauwelijks meer weet wie welke intentie heeft. Er wordt niet echt naar een apotheose toegewerkt. Ook wordt er mijns inziens veel te weinig gedaan met het historische materiaal van de bijbel op kleien tabletten, die zogenaamd geciteerd zou zijn door aartsvader Abraham.

 

Bij veel scènes vroeg ik mij af waarom het in het boek was opgenomen. De best geslaagde zijn die waarin we terugkeren naar de tijd van Abraham en de vragen die de jonge Shamas stelt over God. De dialogen hebben iets van Plato en Socrates:

‘Hoe zou kennis me van God kunnen verwijderen?’ 

‘Omdat kennis je in de verleiding kan brengen alleen te geloven wat je kunt begrijpen, of te menen dat je alles al weet.’ (104) 

 

Een zin die mij erg aanspreekt betreft de omschrijving van de Sint Pieter in Rome: 

‘De basiliek kwam hem vreemd voor vandaag, meer als een monument van de macht en hovaardigheid van de mens dan als het Huis Gods.’ (105)

 

Verder krijg ik voornamelijk de indruk dat de schrijfster zelf nauwelijks raad wist met dit verhaal. Ze heeft het dan afgeschreven, en het boeit en vermaakt, maar het ontstijgt nergens dat niveau. 

 

Gelezen: februari 2009