Tijdens mijn recente vakantie in Zuid-Frankrijk kwam ik in een winkeltje bij Arque tot mijn verbazing een aantal Nederlandstalige boeken tegen over het land waar wij doorheen reisden. En dan niet die halfbakken toeristische uitgaven die voor 70% uit beeldmateriaal bestaan en voor de overige 30% zijn gevuld met plichtmatige en slordige teksten. Maar echte boeken met een gedegen inhoud, die de diepgang niet schuwen. Zo'n boek is Het land der Katharen van Ankie Nolen.

In het eerste deel zet ze als een volleerd geschiedschrijfster de achtergronden en de gebeurtenissen uiteen omtrent de vervolging van de Katharen. Voor dit onderdeel trekt ze 100 pagina's uit. Dat had wat mij betreft veel uitvoeriger gemogen. Nu word ik als lezer toch getracteerd op een bijna niet te verwerken grote reeks aan namen van sleutelrolspelers in deze geschiedenis. Hun rol kan in veel gevallen slechts summier worden beschreven, waardoor hun naam nauwelijks beklijft. Hierdoor blijven de details van de gebeurtenissen moeilijk navolgbaar. Hoe echte hoofdrolspelers passen in deze roerige en bloedige geschiedenis wordt voldoende duidelijk.

Ook had ik een uitvoeriger behandeling van de Kathaarse godsdienst verwelkomd. Kortom, haar geschiedschrijving is gedegen, accuraat (voorzover ik dat uiteraard kan beoordelen) en boeiend, maar ze heeft er in mijn optiek veel te weinig pagina's voor gebruikt. Het boek wordt als een reisgids gepresenteerd (waar het tweede deel, waarin ze in ongeveer 180 pagina's alle bezienswaardige plaatsen beschrijft), maar wellicht loont het om er een heus geschiedenisboek van te maken. Van die plaatsbeschrijvingen maakten we dankbaar gebruik toen we daar waren. Maar nu thuis, nu je aan het echte lezen toekomt, had dit tweede deel achterwege kunnen blijven. Het zijn eigenlijk twee boeken die een verschillend doel dienen.

Bijzonder veel geleerd van dit boek, een aantal historische figuren hebben nu een veel duidelijker plaats in het gehele plaatje gekregen. Een verademing om dit boek aan te treffen. Voor wie in de Languedoc niet uit de voeten kan met de standaard boekjes is dit een bijzonder welkome verademing. Aan dit boek heb je echt iets.

Gelezen: september 2010