Gefascineerd door het fenomeen Edgar Cayce – zie mijn bespreking van diens biografie door Thomas Sugrue – heb ik nog drie andere boeken gekocht over en van hem. Dit werk door ene Jess Stearn hangt als los zand aan elkaar en volgt geen enkele lijn, althans ik heb die niet kunnen ontdekken. Hij buitelt van het ene thema naar het andere en weer terug langs een derde onderwerp in het bestek van een paar pagina’s.

Eindeloos zaagt hij door over de in zijn ogen wonderbaarlijke voorspellingen die Cayce deed over de geografische veranderingen op onze planeet, onder meer over de herrijzenis van Atlantis. Niet dat dit in mijn ogen totale quatsch zou zijn – alles wat Cayce vanuit zijn trancetoestand zei, is een serieus onderzoek waard en verdient op voorhand onze geloofwaardigheid – maar omdat Stearn alles ongeveer drie keer herhaalt in min of meer gelijke bewoordingen. En bovendien boeit dit ene aspect van Cayces helderziendheid mij nu net het minst.

Wat mij het meest bezighoudt sinds ik van diens bestaan leerde, zijn de wonderbaarlijke medische diagnoses en geneeswijzen die hij doorgaf, plus zijn vertellingen over reïncarnatie en de achtergronden van ons bestaan hier op aarde. Onvermijdelijk gaat dit boek van Stearne daar ook op in, maar de auteur besteedt er veel te weinig pagina’s aan naar mijn mening. Verder is zijn opzet of doel niet helemaal helder. Een biografie mag dit niet heten, daarvoor is het veel te gefragmenteerd. Maar wat het dan wel is, blijft gissen.

Een aardige toevoeging op het boek van Sugrue is toch wel om te lezen hoe de nalatenschap van Cayce nog altijd dienst doet. Dat bijvoorbeeld zieke mensen ten tijde van dit boek (1967) nog altijd baat hebben bij de ‘readings’ van Cayce omtrent vergelijkbare klachten. En sowieso lezen over Cayce, zelfs al is dat uit een slecht boek, is boeiend.

Gelezen: april 2012