Een vermakelijk boek met een volstrekt idioot plot. Aardig om Mozart als een mens van vlees en bloed tegen te komen, naast de enorme proporties die deze componist heeft aangenomen in de literatuur. Ik heb er erg van genoten en vind het helemaal niet erg om af en toe eens een lekker vlot werkje tot mij te nemen, ter ontspanning.

Hoewel Gartner zich goed heeft gedocumenteerd – zo wist hij bijvoorbeeld van de begrafenisdecreten van Keizer Joseph – maakt hij toch een paar vergissingen. Zo heeft hij het over de titel Zauberflöte, in een tijd die twee maanden voor de première speelt. Tot slechts een week voor de première luidde de titel nog ‘Egyptische Mysterieën’ en stond de opera alleen in Wenen bekend als Die Zauberflöte. Ook wordt erg veel uitgelegd, verbanden, achtergronden en symboliek. Er wordt weinig vertrouwen gesteld in het intellect van de lezer. Dat blijkt ook uit de eindeloze herhalingen van zaken die de lezer blijkbaar echt moeten opvallen.

Op p.61 lees ik iets wat erg lijkt op wat ik in het boek van Van den Berk (The Magic Flute, p. 311) las: "Muziek heeft invloed op de ziel van een mens op zijn geest. (…) ze activeert ons of verlamt ons"

Een treffende omschrijving van hoe iemand naar de gevuld wijnglas kan kijken vind ik op p.129: "keek naar de rode inhoud van het glas alsof het een kristallen bol was."

Een andere mooie metafoor staat op p. 239. In een onweersbui klinken de keiharde donderslagen "alsof een reus met zijn vuisten op het dak van het kasteel stond te bonken."

Ondanks het idiote plot met tijdreizen en dergelijke, heb ik me vermaakt met dit boek. Kastner komt er goed mee weg.

Gelezen: januari 2007
Waardering: 7/10