Möring, Marcel - In Ithaka

 

Hoewel zijn laatste roman, Dis, mij niet kon bekoren, ben ik nu weer overtuigd van Mörings zeggingskracht als schrijver. Dat komt door zijn essay In Ithaca. Daarin schrijft hij:

‘Romans, verhalen en gedichten hebben de neiging met hun schepper op de loop te gaan en meer over die schepper te zeggen dan over zichzelf.’

Tot een ‘vage kennis’ hem vertelde dat in ieder van zijn romans een huis, of een thuis, centraal staat, had Möring zich dat zelf niet zo gerealiseerd. Hij meende dat zijn boeken eigenlijk over andere zaken ging. 

‘Na vier romans en de langzame ontdekking waar die boeken eigenlijk over gaan, moet ik concluderen dat ik misschien al schrijvend een huis maak…’

 

Uitvoerig gaat hij in op de Odyssee en Ulysses en de laatste vorm van thuis achter de reis door de wereld: Ithaca. 

‘De Odyssee leert ons dat verliezen niet gevreesd moet worden, maar juist een kenmerk is van de weg en dat het leven geen streven dient te zijn naar welstand en status (…). Wat telt is wat met is.'

 

Möring is opgegroeid met een moeder die ‘de wereld wil schoonmaken’. Maar vooral, schrijft hij, is ze bang, zodanig

‘dat ze op kraambezoek, als mijn eerste kind een dag oud is, met holle ogen naar mij staart, in tranen uitbarst en zegt: “Nu kun je hem alleen nog maar verliezen”.’

Na vier romans is Möring er in ieder geval achter gekomen waar zijn thuis, zijn Ithaca, is.

 

Erg mooi essay.

 

Gelezen: januari 2010