Oz, Amos - Hoe genees je een fanaticus?

Gelezen: september 2006

Een bijzonder aardig essay dat zeker enige inzichten oplevert met betrekking tot het godsdienstfanatisme dat momenteel onze wereld grauw kleurt. Oz komt op mij over als een wijs man met een nogal kinderlijk wereldbeeld, een overdosis naïviteit en het hart op de goede plek.

Qua stijl ben ik niet onder de indruk. Het meeste dat ik aanstreepte is afkomstig van anderen in citaat of qua inhoud. Zoals de aanhaling van de film Life of Brian van Monty Python (p. 46) waar ‘Brian tegen de menigte pseudo-discipelen zegt: “Jullie zijn allemaal individuen!” en de menigte terugschreeuwt: “Wij zijn allemaal individuen!” Op één na, die een beetje timide fluistert: “Ik niet”.’ Heerlijk.

p. 48, een gedachte die ik altijd heb geformuleerd als: geluk kan alleen bestaan bij de gratie van ongluk:
‘Blijvend geluk is geen geluk meer, net zo min als een blijvend orgasme een orgasme is.’

Op p. 54 citeert Oz een Israëlische dichter: ‘Waar we gelijk hebben kunnen geen bloemen groeien’. Prachtig.