Saramago, José - Man in duplo

Gelezen: november 2004

Wat een meesterwerk! Weer zo surrealistisch als maar kan. Als ik het boek als geheel zou moeten bespreken zou ik andere citaten aanhalen dan onderstaande, maar nu richt ik mij voornamelijk op de taalparels. Dit zijn de onderstrepingen die de moeite van het 'stand alone' noteren waard zijn:

p. 15 (…) zo is dat verdomde leven, het houdt er altijd mee op.
Zo direct en zo eerlijk.

p. 26 De nacht hield zich nog vast aan de daken van de stad, de straatlantaarns brandden nog, maar de eerste, subtiele waterverfstreken van de ochtend maakten de atmosfeer bovenaan al transparant.
Sterk staaltje van stilistisch meesterschap, zoals ook het volgende citaat:
p. 32 een leraar moet goed gevoed aan de schooldag beginnen, gezien al het werk dat verzet moet worden om bomen of zelfs maar struikjes der wijsheid te planten op terrein dat vaker dor en schraal is dan vruchtbaar.

p. 57 De wijn is ingeschonken en heeft op zijn tijd goed gesmaakt, nu moet ook het zure bodempje uit het glas worden gedronken.

p. 92 angst knijpt plotseling haar keel dicht, de vrees dat het kleinste woord het kristal van haar fragiele hoop zal doen knappen.
Stilistische diamant

p. 93 hoe leggen we nu toch uit wat er gebeurde (…) altijd blijven we steken aan de buitenkant van de gevoelens die we in onze onnozelheid willen beschrijven
Een zoveelste beschrijving van de ontoereikendheid van woorden

p. 142 hij bedacht dat deze fase in zijn leven een roman zou kunnen opleveren, hij bedacht dat dat zonde van de moeite zou zijn omdat niemand zo’n verhaal zou geloven

p. 193 zijn aard neigt meer naar het melancholieke, in zichzelf gekeerde, naar een overdreven bewustzijn van de tijdelijkheid van het leven
alsof ik mijzelf beschreven zie

p. 270 hoe de vlam de papieren wegkauwde en verslond en ze als as weer uitbraakte
Formidabele stijl.