Even was ik bang dat de vier boeken die Carlos Ruiz Zafón publiceerde voor zijn wereldsucces De schaduw van de wind van hetzelfde niveau waren als De nevelprins. En dat ze mede daardoor nooit echt internationaal de aandacht hadden getrokken. Maar Het middernachtspaleis, het tweede boek in deze inhaalreeks van vertalingen, deed mij opgelucht ademhalen. Dit boek haalt dan weliswaar nog niet het niveau van de ‘grote werken’ van zijn hand, maar het is onmiskenbaar van hoge kwaliteit.

Wederom spelen bovennatuurlijke krachten een voorname rol in dit spannende verhaal, dat zich afspeelt in het Calcutta van 1932. Het verleden van de weesjongen Ben blijft in nevelen gehuld, tot dat verleden hem zelf opzoekt. Dat gebeurt in de vorm van een angstaanjagende en vlammende geestverschijning, die zichzelf Jawahal noemt.

Bens vader, Chandra Chatterghee, was ingenieur en maker van het treinstation Jeehter's Gate. Wat een feestelijke opening van het station had moeten worden, ontaardde in een drama. De trein vol met weeskinderen zou het station binnenrijden, om het op die manier te openen. Maar een verwoestende brand op de trein kostte niet alleen de weeskinderen, maar ook Chatterghee het leven. Gelijktijdig verbrandde letterlijk en figuurlijk zijn droom, een treinnetwerk door heel India, dat zijn volk onafhankelijk zou maken van de Engelsen.

Wanneer halverwege het boek de voornaam van Chandra Chattergee wordt vermeld, Lahawaj, wordt duidelijk dat Jawahal en Bens vader op een of andere manier met elkaar verbonden zijn.

Ben ontmoet het meisje Sheere, met wie hij een bijzondere verbondenheid voelt. Samen met de leden van het geheime Chowbar Genootschap, allen kinderen uit hetzelfde weeshuis, probeert Ben door te dringen in het mysterieuze en dramatische verleden van zijn familie. Dat levert een verhaal op met bloedstollende maar ook prachtige momenten. In een razendspannende apotheose, die zich afspeelt in het verwoeste doolhof van Jeehter’s Gate, wordt duidelijk wat er precies is gebeurd in het verleden en wie Jawahal nu werkelijk is.

Een ragfijn verhaal waarbij de scheiding tussen het goede en het kwade niet altijd even duidelijk zichtbaar is. De verwijzingen en kruisverbanden in dit boek zijn zorgvuldig uitgewerkt en Zafóns taal is gewoon mooi (voor zover je dat vanuit het Spaans naar het Nederlands vertaald kunt beoordelen). Kortom, een heerlijk boek de naam Zafón waardig.

Gelezen: juni 2011
Waardering: 7½/10