Dostojevski, Fjodor - De idioot

Over dit boek heb ik veel te lang gedaan. Het is een erg langdradig verhaal over de Russische salonwereld die mij echt niet boeit. Veel onbegrijpelijke stukken, die of halfslachtig zijn vertaald of door Dostojewski zo zijn geschreven, dat kan ik niet beoordelen.

 

Een wildgroei aan personages, die ik na 750 pagina’s nog altijd niet uit elkaar wist te houden, omdat ze geheel volgens Russische traditie naar iets van drie verschillende namen luisteren. Ik was blij dat het uit was. Toch ben ik een paar interessante zinnen tegengekomen.

 

P31: [over zelfmoord] Om te moorden wegens een moord, dat is een onvergelijkelijk veel groter kwaad dan de misdaad zelf. 

 

P464: Hoe groter de werkelijkheid, des te meer springt de onwaarschijnlijkheid ervan vaak zelfs in het oog. 

Een nogal kromme zin, slordig geformuleerd, maar er zit wel een interessante kern in. 

 

P486: in iedere geniale of ernstige gedachte, steekt altijd iets dat je met geen mogelijkheid aan andere mensen kunt vertolken, al schreef je er boeken vol over en al besteedde je er vijfendertig jaar aan om de gedachte te ontvouwen. 

 

P510: Het mag zijn dat het bewustzijn is ontbrand door de wil van een hogere macht (…) waarom is het daarbij nodig dat ik dit in deemoed aanvaard? Kan ik me dan niet eenvoudig laten verslinden zonder hem te verheerlijken die me verslindt.

 

P511: Indien ik de macht had bezeten om te bepalen, of ik wel of niet geboren zou worden, had ik zeker het bestaan op zulke belachelijke voorwaarden niet geaccepteerd. 

 

P594: Het beste wat een verteller soms kan doen is zich eenvoudig te houden aan het relaas der gebeurtenissen. 

 

P677: Je kunt immers niet alles in éénmaal begrijpen, niet regelrecht met de volmaaktheid beginnen! Om het volmaakte te bereiken die je te beginnen met een heleboel dingen niet te begrijpen! 

 

Gelezen: januari 2006