Recente ervaringen

Lloyd Alexander - The Book of Three (The Chronicles of Prydain, book 1)

(10 apr) Sinds ik weer aangehaakt ben bij het fantasy-genre, ligt mijn focus op epic fantasy-series van indrukwekkende omvang. Natuurlijk is daar The Wheel of Time (15 delen, van 800 pagina’s of meer), waar ik gestaag in vorder. Tussendoor las ik de Riyria Revelations (3 delen van ongeveer 800 pagina’s per boek). En in de zogeheten TBR-boekenkast (to-be-read) staan nog de nodige series op mij te wachten, waaronder The Malazan Book of the Fallen >>

Robert Jordan - The Fires of Heaven (The Wheel of Time, book 5)

(3 apr) Het was erg goed goed om na een kleine WoT-pauze terug te keren naar de wereld van Robert Jordan. In de tussentijd heb ik mij uitstekend vermaakt met de Riyria-Revelations van Michael J. Sullivan en maakte ik kennis met de Discworld van Terry Pratchett. En toch is het alsof ik terugkeer naar de ‘ware fantasy’, gesteld dat zoiets werkelijk bestaat. >>

Terry Pratchett - Guards! Guards!

(18 mrt) Pratchett is een auteur wiens boeken altijd mijn aandacht trokken als ik door boekhandels liep, maar van wie ik altijd meende dat het niet voor mij was. Nu de sluizen van mijn acceptatie van het fantasy-genre volledig open zijn gezet, heb ik direct maar tien van zijn titels aangeschaft. En ik ga ze alle tien lezen. Betekent dat dat ik super enthousiast ben? Nee, dat zou teveel van het goede zijn. Ik ben mild positief. >>

Michael J. Sullivan - Riyria Revelations

(14 mrt) Na mijn deepdive in de wereld van The Wheel of Time (de eerste vier delen en de prequel), was het tijd om even iets anders te lezen. Nou ja, even. Ik koos voor de trilogie (wat oorspronkelijk zes boeken waren): Riyria Revelations; in totaal een kleine 2400 pagina’s. >>

Robert Jordan - The Shadow Rising (The Wheel of Time, book 4)

(3 mrt) De taal van Robert Jordan dwingt om rustig te lezen. Thrillers lees ik niet half zo zorgvuldig als deze fantasy-boeken. In een Rollins of Berry kan ik met gemak zinnen overslaan, of heel vluchtig lezen, zonder dat mijn begrip van het verhaal daaronder lijdt. Bij Robert Jordan lukt mij dat niet. Regelmatig moet ik een alinea terug, omdat ik kennelijk iets heb gemist dat essentieel is voor mijn begrip van het vervolg. En aangezien je met iedere verhaalwending >>

Robert Jordan - The Dragon Reborn (The Wheel of Time, book 3)

(14 feb) The Wheel of Time vormt voor mij een initiële leeservaring, dat weet ik nu al zeker. Het is een inwijding die mij een ‘reborn’ maakt in het fantasy genre. Wat The Lord of the Rings en de Duncton boeken van William Horwood mij brachten tijdens mijn jonge jaren, ontvang ik nu van WoT tijdens de vroege herfst van min leven. Het is een ‘eerste ervaring’, en zoals met alle eerste ervaringen heeft dit een impact die nimmer zal vervagen. >>

Robert Jordan - The Great Hunt (The Wheel of Time, Book 2)

(3 feb) De wereld die Robert Jordan heeft gecreëerd in zijn fantasy-epos The Wheel of Time intrigeert mij met name vanwege de filosofische diepgang. In mijn bespreking van boek 1 (The Eye of the World) noemde ik al de alinea waar ieder eerste hoofdstuk van elk van de 14 delen mee begint. De versie uit The Great Hunt, boek 2 uit de serie klinkt aldus:

“The Wheel of Time turns, and Ages come and pass leaving memories that become legend >>

Robert Jordan - The Eye of the World (The Wheel of Time, Book 1)

(27 jan) Na de prequel New Spring ben ik nu dan echt onderweg in de sage van The Wheel of Time. Boek 1 van de in totaal 14 boeken. Een reis van ruim 800 pagina’s, die diepe indruk heeft gemaakt. Talloos veel zinnen zijn onderstreept. Deels om verhaalessenties gemakkelijk terug te kunnen vinden en deels om de schoonheid van de taal. Die essenties van het verhaal zijn belangrijk om te begrijpen hoe de wereld van The Wheel of Time (WoT) in elkaar zit. >>

Robert Jordan - New Spring (The Wheel of Time, Book 0)

(17 jan) Het is lang geleden dat ik fantasy las, maar het is wel het genre waarin ik mijzelf als lezer ontdekte. Ik las (toen nog in een Nederlandse vertaling) Duncton Wood van William Horwood en was compleet overdonderd. Deze schrijver ben ik als lezer altijd trouw gebleven. Sinds de vier boeken van Hyddenworld-serie - nu bijna tien jaar geleden - is het stil rondom deze schrijver. Niet lang daarna meende ik dat alleen literatuur échte boeken waren, maar gelukkig ben ik >>

Arthur Ransome - The Picts and the Martyrs

(7 jan) Onlangs bezocht ik de 3D-voorstelling van Avatar – The Way of Water. Naast mij zaten twee jonge knulletjes die qua leeftijd tot de oorspronkelijke doelgroep van de boeken van Arthur Ransome behoren. Met hun 3D-bril op werden de jongens getrakteerd op een hyperrealistische weergave van een verhaal waarin veel grof en bruut geweld en actie voorkomt. Ik kan niet inschatten in hoeverre dit hun wereldbeeld mede helpt vormgeven >>