Rollins, James - The Bone Labyrinth

Het is weer eens de hoogste tijd om mijn waardering voor het thriller-genre te laten blijken. Zo af en toe heb ik de behoefte aan ‘gemakkelijk’ lezen. En dat is het zonder meer, maar dat wil niet zeggen dat het zonder betekenis is. Het tegendeel is waar. Ieder boek van James Rollins dat ik lees bevestigt mijn waardering voor zijn vaardigheid. Is het kunst? 

 

Waarschijnlijk niet. Maar ja, wie bepaalt de regels daarvoor? En hoe belangrijk is dat?

Bottomline: ik heb genoten van The Bone Labyrinth. Ik herken het schrijverschap en het vakmanschap. 

 

De zoektocht binnen het verhaal richt zich op de intelligentie van de homo sapiens. Er schijnt zich zo’n 50.000 jaar geleden een verandering te hebben voorgedaan in ‘onze’ cognitieve vermogens. Het lijkt erop alsof we van de ene op de andere eeuw kunst zijn gaan maken en andere bezigheden ontplooiden die een hogere intelligentie vergden. De zoektocht gaat over de achtergronden van deze verandering. 

 

Hoe de eeuwige hoofdpersonages binnen de Sigma Force-serie – Gray Pierce, Seichan, Joe Kowalski, Painter Crowe, Monk en Kat en hun tijdelijke sidekicks – in het verhaal worden getrokken, is een van die mooie proeven van bekwaamheid van James Rollins. Wat daadwerkelijk van hem is en wat van de redacteuren waarmee hij zich omringt, blijft uiteraard vaag. Desondanks belanden deze personages in een avontuur dat niets minder dan de zin van ons bestaan tracht te ontrafelen. Atlantis, Athasisias Kircher, ons DNA en nog vele andere elementen worden op de meest plausibele manier met elkaar in verband gebracht.

 

Nog altijd: het pief-paf-poef-gehalte in dergelijke romans mag van mij veel minder. Het jagen en gejaagd worden schijnt nodig te zijn in het genre thriller. Maar nog steeds waag ik dat te betwijfelen. Het verhaal wordt in de beleving van deze eenvoudig lezer waarschijnlijk veel interessanter zonder dat geschiet en gemoord. Maar goed, hier zitten zonder twijfel bijzonder bekwame marketingbureaus achter dit het beter weten dan ik.

 

Het fijne bij het lezen van deze boeken is dat je vooraf weet dat de ‘good guys’ zullen winnen. Anders houdt de serie op te bestaan en dat is commercieel niet wenselijk. Daar gaat het dus niet meer om. Waar het mij om gaat bij het lezen van thrillers van dit professionele gehalte is, de kern van het verhaal. En daarvoor ben ik bij Rollins – al heet hij officieel Chajkowsky – aan het goede adres. Het waarheidsgehalte van zijn verhalen is zonder uitzondering hoog. Het gaat ergens over. 

 

Dit verhaal in het bijzonder is inwisselbaar. En toch… lees het! Het zal je verrijken.

 

Gelezen: mei 2022