Adams, Will - Newton's Fire

Het lijkt erop dat ik langzaam maar zeker raak uitgekeken op het thriller-genre. Of ik heb gewoon pech met de laatste boeken die ik in dit genre heb gelezen. Hoewel dat toch titels zijn van schrijvers die ik tot nu toe juist zo hoog achtte, zoals James Rollins en nu dan Will Adams. Van hen las ik toch enkele echt sterke romans, maar de koek lijkt op. Misschien hangt dit samen met het feit dat deze heren – zeker Rollins – boeken produceren in een tempo dat bij mij toch de wenkbrauwen doet fronsen. Rollins scheidt toch gemiddeld zo'n twee titels af per jaar van respectabele omvang en ook Adams heeft er flink de sokken in.

 

Wat mankeert er dan aan Newton's Fire? Zo op het eerste gezicht niet veel. Er is veel spanning, het leest als een trein en tussen neus en lippen door steek je nog iets op van de geschiedenis omtrent deze bijzondere geleerde. Maar toch knaagt bij mij het hele boek door de vraag wat ik nu eigenlijk aan het lezen ben.

 

Er wordt tussen oude papieren van Newton een ogenschijnlijk nietszeggende code gevonden, die plotseling door een aantal mensen enorm interessant wordt gevonden. Waar het nu precies betrekking op heeft, blijft nagenoeg het hele boek in duister gehuld. Dus werd mij niet zo goed duidelijk waar de slechteriken en de goede mensen nu op jagen.

Ook was de verhouding in dit boek tussen spanning en geschiedschrijving voor mij teleurstellend. In zijn vorige boeken werd mijn nieuwsgierigheid naar het wat en waarom omtrent de historische personages in het verhaal ruimschoots bevredigd. Het kan zijn dat ik door de vorige boeken van zijn hand in dit opzicht ben verwend, maar hoe het ook zij, ik bleef er niet door op mijn stoelpuntje zitten.

De code leidt uiteindelijk naar wat de Ark des Verbonds zou zijn, weliswaar niet de historisch echte, maar één vervaardigd door Newton en consorten. Het blijkt dankzij bijzondere geleiding een bijzonder elektronisch wapen te zijn. Dit moet uiteindelijk de slechteriken helpen in hun plan om de heilige tempelberg in Jeruzalem te ontdoen van de Al Aqsa Moskee en weer vrij te maken voor de herbouw van de tempel van Salomon. Hier komt overigens een sterk staaltje psychologisering aan te pas, want de fundamentalistische jood die dit plan heeft beraamd, moet zijn medestanders voortdurend overtuigen van het welslagen van de uitvoering ervan. Dit is nog een boeiendste element van dit boek.

 

De apotheose van het boek is indrukwekkend, maar helaas laat Adams de 'good guys' overleven op een meer dan ongeloofwaardige manier. Ze komen ademend en wel tevoorschijn uit een vliegtuig dat in de lucht volledig is geëxplodeerd. Tja. Iets teveel van het goede, dus.

 

Nu ja, mijn wat matte leeservaring van dit boek hangt vast en zeker samen met mijn groeiende weerzin tegen het stramien waarin ieder exemplaar binnen dit genre is gegoten. Ik heb nog wel wat boeken liggen, die ik ook trouw zal lezen. Zo hoop ik toch dat de laatste van de veel te vroeg overleden Paul Sussman mij weer een beetje vrolijker maakt omtrent het thrillerdom. Maar een volgende Will Adams zal ik toch niet meer ongezien aanschaffen.

 

Gelezen: februari 2013