Volgens het Oude Testament bereikte Methusalem de gezegende leeftijd van 969 jaar. In dit boek van Robert Heinlein komt een mensen'ras' voor dat eveneens buitengewoon hoge leeftijden behaalt. Zij komen voort uit geslachten die doelbewust nakomelingen hebben gekregen met mensen uit families waar iedereen erg oud wordt. Zo is er een ijzersterk mensengeslacht ontstaan, in dit boek 'The Families' genoemd. Een van hen is Lazarus Long, een personage dat ook in andere verhalen van Heinlein speelt. Niet verwonderlijk als je bedenkt dat Lazarus al vele mensengeneraties op aarde rondloopt.

De families hebben hun sterke geslacht altijd verborgen gehouden. Ze vonden manieren om niet in het oog te lopen, door bijvoorbeeld leden van de families officieel te laten sterven, om ze vervolgens onder een nieuwe naam en een aanvaardbare leeftijd elders weer op te laten duiken. Een aantal jaren voor aanvang van dit verhaal besloten ze om enkele van hun leden, als test, naar buiten te laten treden en hun werkelijke leeftijd kenbaar te maken. Dat hadden ze beter niet kunnen doen, want het veroorzaakt een enorm heftige reactie onder de mensen die – net als wij – een gemiddelde levensverwachting hebben van ongeveer 80 jaar. De 'normalen' - om het zo maar te zeggen – veronderstellen dat de families een middel hebben ontwikkeld dat hen zo oud laat worden, maar dat ze dat al die eeuwen verborgen hebben gehouden voor de rest van de wereld. Uiteindelijk leidt het ertoe dat ze van de Aarde moeten vluchten, om niet en masse gemarteld of zelfs vermoord te worden om een geheim prijs te geven dat ze niet hebben.

Een ruimtereis vol bijzondere verwikkelingen volgt. Erg goed verteld en met mooie vondsten. In hun zoektocht naar een andere planeet waar ze zich kunnen vestigen, ontmoeten ze andere wezens. De tweede planeet waar ze belanden wordt bewoond door 'the little people'. Zij vormen een gemeenschap die telepathisch met elkaar verbonden zijn. Ze communiceren ook via telepathie. Wanneer Lazarus bijvoorbeeld kennis heeft gemaakt met een van hen en iets over zichzelf heeft verteld, ontmoet hij de volgende dag een andere van de little people. Deze begroet Lazarus alsof zij dat gesprek hebben gevoerd. Lazarus kent hem niet, maar hij kent Lazarus wel, zoals alle bewoners van die planeet Lazarus kennen via hun telepathische verbondenheid.

Uiteindelijk wordt hen de gelegenheid geboden om 'op te gaan' in hun telepathische gemeenschap. Mary Sperling, een van de oudste van de families, vreest de dood: 'Lazarus, I don't want to die. But what is the purpose of our long lives?' (p.434) Ze gaat in op het aanbod van de little people. Op deze manier, zo redeneert ze, zullen haar ervaringen en haar gevoelens altijd in de gemeenschap blijven bestaan, ook wanneer haar lichaam er niet meer is.

Een fantasierijk verhaal, waarvan ik het slot maar niet vrijgeef. Het overtuigt en heeft gelukkig ook enige diepgang. Inmiddels liggen al vijf nieuwe Heinleins op mijn onoverzichtelijk grote stapel nog te lezen boeken. Ik ben om.

Gelezen: september 2010
Waardering: 8/10