Khoury, Raymond - The Last Templar

Een heerlijke mystiek getinte relithriller.

 

Dit genre bevalt mij wel, al neem ik het niet al te serieus. Het is vermakelijke lectuur, met enige diepgang wat de behandelde materie betreft. De plot is meestal niet al te complex. Een ‘schat’ wordt ontdekt waar verschillende partijen vanuit verschillende motieven achter jagen. Dat levert de spanning, maar mij gaat het vooral om de schat.

 

In het geval van The Last Templar betreft het het evangelie zoals het is opgeschreven door Jezus van Nazareth. Hieruit zou onmiskenbaar blijken dat hij een mens was, en geenszins de zoon van God die de kerk van deze figuur heeft gemaakt. Leuk gegeven.

 

Alleen nogal spijtig dat hij het probleem van eventuele publicatie uit de weg gaat. Dat zou het verhaal veel interessanter hebben gemaakt. 

 

De karakterontwikkeling van de, uiteraard mooie, Tess Chaykin, is op zijn zachtst gezegd: onwaarschijnlijk. Enfin, het doet er weinig toe. Ik heb me er een paar dagen uitstekend meer vermaakt. Er zit ook wel enige zelfspot in, zoals op p. 104 als Tess haar vermoedens van de bloedlijn van Jezus en Maria Magdalena oppert en dan zegt 

“I know it sounds ludicrous, but it’s a popular story, a lot of people have worked on researching it, and we’re not just talking about fiction bestsellers either, we’re talking serious scholars and academics as well.” 

 

Op p. 196 komt er nog een moment van reflectie: 

“The whole conjecture about our Lord’s bloodline comes up every few years and never fails to generate interest, whether it’s in the realm of fiction or in the halls of academia.” 

 

Verder weinig onderstreepbaars in dit boek. Al vond ik de uitleg van de naam ‘weeping willows’ wel mooi: p. 236 

“The association dated back to the Old Testament, in which the tree’s boughs were said to have drooped from the weight of harps hung there by the exiled people of Israel.” 

 

De gnostieke inslag en uitleg in hoofdstuk 67 is boeiend en goed verteld. 

 

Gelezen: februari 2007