De toren van tijd is een heel erg leuk kinderboek, met prachtige dingen erin. In de sfeer zitten elementen van: Belcampo, Herman van Veen (Het verhaal van de Clowns), Alice in Wonderland, De Kaartendans (Suske en Wiske), Thorgal en C.S.Lewis.
Mooie vondsten vind ik de Tijdman (sowieso de gelijkstelling van functies met mensen) die de tijd in de wereld van Nadine kan stilzetten als zij in Alcante is. De trap die Jodine heeft gebouwd, een trede voor iedere dag dat ze haar zoon Jonathan niet heeft gezien. Als ze dan de trap aflopen 'Bij elke trede die ze aflopen, krijgen ze verloren tijd terug.' Vind ik echt heel erg mooi. Het boek is een snelle aaneenschakeling van mooie verhalen.
Bij De Vierde Valei moest ik aan Dantes Divina Commedia denken, en vroeg ik mij af of er een religieuze gedachte aan ten grondslag ligt. 'De Vierde Valei moet een beloning zijn!'
Natuurlijk heb ik ook wel wat te zeuren. Zo vind ik het verhaal van de beren van Amazuth wat merkwaardig en ook een beetje erg ver buiten het kernverhaal staan. Het gooien van een boomerang met een touw eraan kan waarschijnlijk alleen in sprookjes ;-) Op pagina 143 staat er: 'Zijn rugzak legt hij in de hoek van de toren.' Iemand die ik heb gekend, zou pesterig zeggen: 'Laat mij die hoek eens zien!'
Gelezen: december 2008