Mutsaers, Charlotte - Koetsier Herfst

Tja, wat moet ik over dit boek schrijven? Het roept hetzelfde neutrale gevoel in mij op als destijds het lezen van De Markiezin.

 

Het is kundig geschreven, met diverse goed gedoseerde leitmotiven erin. Er zitten prachtige vondsten in, zoals het spel met de mobiele telefoons in diverse toonaarden. Maar ik heb niet zo verschrikkelijk veel met het absurdistische verhaal en het absurdistische karakter van de hoofdpersoon Do (of Dora, of Adolphe). Want absurd is het. Maar daar staat direct een van de mooiste zinnen uit het boek tegenover:

 

"Er wordt vaak geklaagd over de ongeloofwaardigheid van romans en daar kan ik inkomen, maar nu ik met deze roman mijn leven op de voet gevolgd heb, kan ik met de hand op mijn hart verzekeren dat niets zo ongeloofwaardig is als het leven." (p.14)

 

Dit onderschrijf ik volkomen. Ik benadruk dan ook niet dat het verhaal ongeloofwaardigheid zou zijn, maar dat het absurd is. Do, die mij na verloop van een pagina of 300 flink begon te irriteren, werkt bij het LLF (Lobster Liberation Front). Hun werk bestaat eruit restaurants te overvallen en die te beroven van de levende kreeften. Vervolgens zetten ze deze dieren weer uit in de zee. Verder adoreert ze Osama Bin Laden, in het bijzonder diens vermeende poëtische talenten en is ze ervan overtuigd dat het vermoorden van een dier, ongeacht welke soort, niet veel minder erg is als het vermoorden van een mens. Tja...

 

Zoals mijn vriend van wie ik het boek cadeau kreeg, al zei, komt het geheel wat moeizaam op gang. De eerste honderd pagina’s zijn voornamelijk verkenningsrondes om de andere hoofdpersoon, de schrijver Maurice Maillot te leren kennen. Al na pagina 40 ontbrak bij mij de lust nog zinnetjes te onderstrepen. Niet dat er geen onderstreepbare zinnetjes meer waren in die ruim 450 pagina’s tellende boek, maar ik had er geen zin meer in.

 

Do blijkt de liefde van Maurice’s leven en vice versa is hij dat voor haar. Veel liefde komt er niet aan te pas overigens. Het paar heeft een keer plasseks en daarna beperkt het tot wat kietelen en friemelen. Na die eerste en enige seksuele uitspatting zien ze elkaar een half jaar niet, om vervolgens af te reizen naar Oostende, waar Do voor haar werk moet zijn.

 

Maurice, een vervent vleeseter, wordt op bevel van Do vegetariër en houdt zich daar ook strikt aan. Het verblijf in Oostende kenmerkt zich vooral door lamlendigheid, ruzie en kifterij, honger (want geen goede vegetarische restaurants voorhanden, en doelloosheid. 

 

Tja, wat moet ik er verder nog over schrijven? Het zal ongetwijfeld een goed boek zijn, maar ben ik gewoon niet de meest geschikte lezer ervoor. Dat zal het zijn!

 

Gelezen: april 2010