Wetenschappelijke inzichten in de kwantumfysica, kwantumbiologie en nog enkele hedendaagse vooruitstrevende wetenschappen, tonen steeds duidelijker de reële invloed aan van menselijke overtuigingskracht. Een van die ontdekkingen is dat ons hart is omgeven door een energieveld met een diameter van ongeveer 2,5 meter. Dit veld wordt veroorzaakt door onze emoties en overtuigingen. Uit andere onderzoeken blijkt dat het magnetische veld van het hart 5000 keer sterker is dan dat van het brein. Hieruit volgt dat de elektromagnetische golven die ons brein uitzendt – denkbeelden, wensgedachtes of affirmaties – met een factor 5000 worden overtroffen door wat ons hart uitzendt, waar onze ware overtuigingen zitten.
Zoals de auteur van dit boek het verwoord:
“Onze door emoties gesteunde en opgeslagen overtuigingen bouwen een enorm trillingsveld op. En alles dat met dit trillingsveld zou kunnen meetrillen, wordt door deze trilling gegrepen en kan niet anders dan meetrillen.”
Dus, dat wat wij denken, veroorzaakt een trillingsveld. En gelijktrillende krachten trekken elkaar aan.
Op basis van deze wetenschap gaat Pierre Franckh op onderzoek uit naar de consequenties van deze wet der resonantie. Hij onderzoekt relaties tussen mensen, ons geluksgevoel en nog veel meer. Dit levert behoorlijk vérstrekkende inzichten op. Onze overtuigingen worden uitgezonden en gaan volgens deze wet op zoek naar gelijktrillende energie.
De auteur beschrijft diverse tests die de kracht van positieve gedachten bewijzen. Ook uit zijn persoonlijke leven geeft hij enkele voorbeelden. In míjn persoonlijke leven heb ik het ook ervaren, zelf of in mijn directe omgeving. Zo kreeg een tante van mij enkele jaren terug de diagnose darmkanker met uitzaaiingen. Het was een trage vorm van kanker, waardoor ze zeker nog enkele jaren zou kunnen leven. Maar behandeling zou geen zin meer hebben. Mijn tante, die eerder haar man aan een hartaanval had verloren, bleef heel positief in het leven staan. Tegelijkertijd bood ze geen enkel verzet tegen een eventueel einde van haar leven. Iedere keer als ik haar sprak zei ze, ik weet het hoor dat ik kanker heb en de artsen moeten mij er ook iedere keer aan herinneren dat ik eraan dood zal gaan. Maar ik voel mij goed. Vorig jaar bleek bij een controle dat haar kanker volledig was verdwenen zonder dat ze chemo of enige andere behandeling had ondergaan. De artsen begrijpen dit niet. Maar in het licht van de wet der resonantie, is het volkomen logisch.
Veel van wat ik las in dit boek deed mij denken aan Conversations with God door Neale Donald Walsch. In de woorden van Franckh:
“In ons leven gebeurt dat waarin wij overwegend geloven en waaraan wij overwegend denken (…). Werkelijkheid wordt dat waarvan wij overtuigd zijn. Natuurlijk worden ook onze angsten bevestigd, wanneer we daar energie in stoppen.”
Uit het feit dat wij gelijktrillende energieën aantrekken, kun je afleiden dat iedereen met wie wij contact onderhouden in zekere zin een spiegel is voor ons. Het hoofdstuk over spiegelneuronen – een wetenschappelijk bewezen groep neuronen in onze hersenen – is in het bijzonder interessant in dit kader. Gelijktrillende energieën reflecteren wie wij zelf zijn, hoe wij ons zelf voelen. Hierbij passen de volgende zinnen uitstekend:
“Als wij onszelf niet respecteren, respecteert niemand ons. (…)
Wij kunnen in anderen niets ander zien dan al datgene wat in ons karakter ligt. Alleen dat wat met onze eigen trilling meetrilt, kunnen wij in anderen herkennen. (…)
Als twee mensen elkaar herkennen, herkennen ze op de eerste plaats zichzelf. (…)
Wat wij als liefde herkennen, is het herkennen van de liefde voor onszelf, het één zijn met zichzelf en de ander.”
Dat geldt vanzelfsprekend ook voor onze schaduwzijden.
Wanneer “wantrouwen in ons energetische veld zit, zal ons trillingsveld natuurlijk precies een dergelijke partner aantrekken, die dit thema steeds weer voor de dag haalt – net zo lang totdat dit deel genezen is. (…)
We krijgen als partner altijd onszelf.”
Verderop schrijft hij:
“We hebben allemaal onze schaduwzijden. Maar wie beoordeelt ze als schaduw? Misschien is juist daar ons licht te vinden.”
Dit zijn woorden naar mijn hart. Al jaren voel ik dat er niet een universeel onderscheid te maken valt tussen goed en slecht.
Over relaties schrijft Franckh de volgende prachtige passage:
“(…) onze partner (is) gelijkwaardig aan ons. Hij zal dezelfde wensen als wij hebben en hieraan willen werken. Hij zal van ons niet verwachten dat wij hem redden of al zijn ontbrekende delen opheffen; dat verwachten wij ook niet van hem. We hoeven beiden niet meer te doen alsof. De druk neemt af. Er zijn geen hoge verwachtingen. We mogen zijn wie we zijn. We zijn echt.”
Ook de acceptatie dat niemand hier perfect is, biedt enorm veel rust.
“We raken pas vertrouwd met onszelf als wij inzien dat wij niet perfect zijn, en dat wij niet geniaal en buitengewoon of volledig relatie-proof moeten zijn, maar dat we fouten mogen bezitten. (…)
Als je perfect zou zijn, dan zou je al verlicht zijn en allang niet meer hier zijn. (…)
Welkom in de club van de onvoltooiden!”
Punt blijft natuurlijk, hoe zorg je er nu voor dat je de gewenste overtuigingen in je hart krijgt in plaats van in je hoofd? Volgens Franckh doe je dat met gemak en vreugde.
“Benaderen we de zaak te serieus en verkrampt, dan bouwen we automatisch een negatief, krampachtig trillingsveld op.”
Hoe het ook zij, positieve gedachten over een persoon versterken die persoon en vice versa. Aan het einde van het boek beschrijft Franckh enkele opmerkelijke tests hierover. Bij het lezen van deze voorbeelden, moest ik denken aan het boekje van de Japanse wetenschapper Masuru Emoto (De ware kracht van water, niet besproken in mijn Leeservaringen). Hierin beschrijft hij experimenten met positieve en negatieve gedachten op water, die ook overtuigend zijn.
Een bijzonder boek, waarvan ik hier slechts een klein stukje kan laten zien. Zoals gezegd biedt het vérstrekkende inzichten die mij heel erg blij maken. Desondanks deel ik de euforie dat je alles kunt creëren wat je maar wilt niet helemaal. Daarin stelt de auteur deze hele materie mijns inziens voor als eenvoudig bereikbaar. Dat is het niet. Bereikbaar is het zeker, maar een helder handboek of stappenplan om dat te behalen, bestaat niet. En dit boek biedt ook wat dat aangaat weinig soelaas. Het blijft natuurlijk moeilijk, zo niet onmogelijk, om iets zo complex als de wet der resonantie uiteen te zetten aan mensen die er geen ervaring mee hebben of het niet voelen. In een bepaald opzicht blijven auteurs van dit soort boeken preken voor eigen parochie. Dat is prima, natuurlijk, maar er blijft bij mij iets knagen als: er is bewijs te over, en toch moet ik uiteindelijk een ‘leap of faith’ maken om erin mee te gaan.
De uitgave is helaas een beetje slordig, met teveel krakkemikkig Nederlands van de vertaalster en hier en daar kapitale taal- en spelfouten. Ach, het gaat om de inhoud zullen we maar zeggen. En die is overweldigend en prachtig.
Gelezen: maart 2017