Keilson, Hans - Daar staat mijn huis

Wat zou ik eigenlijk moeten zeggen over dit boekje? De auteur schreef het toen hij plotseling – nadat de stilte al decennia eerder over zijn literaire werken was gevallen – in de publiciteit stond. Zonder twijfel hiertoe aangespoord door zijn uitgever.

 

 

Het stelt, met alle respect voor de andere werken van Keilson – in het bijzonder In de ban van de tegenstander – niet zoveel voor. De lengte – krap 100 pagina’s in grote letter badend in het wit – hoeft nog niet eens een bezwaar te zijn. Maar het lijkt erop alsof de schrijver er vanaf het begin weinig zin in heeft. “Mijn leven en mijn herinneringen zijn aangevreten door de rookwolken van de vernietiging.” Niet verwonderlijk als we bedenken dat hij twee Wereldoorlogen heeft meegemaakt en daartussen de opkomst van het nationaal-socialisme.

 

Het zijn bijzonder korte schetsen van zijn jeugd, waarin hij situaties vertelt die hij reeds in Het leven gaat verder en in Komedie in mineur heeft uiteengezet. Ik zou met enige goede wil ook niet kunnen zeggen dat de herinneringen gecondenseerd zijn. Het blijft aan de oppervlakte. Nu ja, het boekje is er. Voor de liefhebbers zullen we maar zeggen.

 

 

Gelezen: oktober 2013