Horwood, William - Hyddenworld 1, Spring

Read the English version

 

Van een vroege Horwood-adept, veranderde ik ooit in een criticaster. Volledig onder de indruk van zijn zeer succesvolle debuut Duncton Wood (die ik destijds in het Nederlands las), las ik ieder nieuw boek dat van hem verscheen. Mijn bewondering groeide na het lezen van zijn beide meesterwerken The Stonor Eagles en Skallagrigg. Nog altijd vind ik het laatste boek zijn allerbeste werk.

 

Na het lezen van The Stonor Eagles schreef ik Horwood een brief over mijn eigen ontluikende schrijversambities. Hij schreef mij heel vriendelijk en geïnteresseerd terug, wat in een korte correspondentie resulteerde. Toen verscheen Duncton Quest en daarna nog eens vier delen van de Duncton Sage. Hoewel ik ze alle met erg veel plezier las, voelde ik me toch enigszins teleurgesteld. Met The Stonor Eagles had Horwood een stap gezet weg van de fantasy, naar de literatuur. En met Skallagrigg was het fantasy-element helemaal verdwenen. Toen vond ik dat een verbetering. Ik publiceerde zelfs een uitvoerig essay in Bzzletin, De vermomming van William Horwood, waarin ik het waarom van mijn teleurstelling toelicht. 

 

Nu, vijftien jaar later, na het lezen van The Boy With No Shoes en de James Conan titel City of dark hearts, is mijn Horwood-honger nog bij lange na niet gestild. 

 

Mijn verwachtingen voor dit eerste van de vier boeken over Hyddenworld waren hoog gespannen. En ik moet zeggen, niet ten onrechte. Ik heb er erg van genoten. Deze wereld die Horwood heeft geschapen barst van het mysterie en zingeving.

 

Onzichtbare grenzen nabij of in het midden van een ‘henge’ maken het mogelijk om de oversteek te maken van de wereld van de mensen naar die van de ‘hydden’ of andersom. Gebruiken en maateenheden verschillen, maar de inwoners van beide werelden lijken toch met elkaar verbonden, alsof ze vanuit dezelfde oorsprong komen. De hydden weten wel van het bestaan van de mensen en kunnen ze ook zien, maar de mensen lijken de hydden te zijn vergeten en weten ook niet meer hoe ze de hydden moeten zien. 

 

Waar ik erg van onder de indruk ben is het gevoel van zingeving, het doel dat de personages in dit boek hebben. Zoals Bedwyn Stort, een hydden die precies weet wanneer hij waar moet zijn. Niet verstandelijk, maar omdat hij voelt dat hij dan en daar aanwezig moet zijn voor iets. Zoals hij het zelf zegt:

"(...) You don’t have to understand to do it. Understanding doesn’t help at all. It merely gets in the way."

 

Het lijkt erop alsof de meeste hydden en enkele mensen weten dat ze een bestemming, een lot, vervullen en dat dat de meest normale zaak ter wereld is. 

 

Het verhaal zit boordevol personages die een dergelijke speciale bestemming vervullen. Het is deze verwachtingsvolle atmosfeer die de fantasy van Horwood zo herkenbaar maakt. Het is ook aanwezig in al zijn mollenboeken. 

 

Katherine, geboren als mens, en Jack, geboren als hydden, schrijven in deze serie geschiedenis waarover de mensen en hydden in de generaties daarna verhalen zullen vertellen. In het begin van het boek steekt Jack, die eigenlijk Yakob heet, de grens over naar de mensenwereld. Hij is namelijk ‘giant born’ en binnen de hyddenwereld worden die als ‘mismaakt’ vermoord. Om hem daarvoor te behoeden, wordt hij naar de mensenwereld getransporteerd, waar hij hun lengte aanneemt en de mensengewoonten leert. Katherine en Jack ontmoeten elkaar en hoewel ze zich in elkaars nabijheid ongemakkelijk voelen, lijkt het toch alsof ze voor elkaar zijn voorbestemd.

 

Sommige hydden geloven dat ze deel uitmaken van een profetie en daarvoor ontvoeren ze Katherine naar de hyddenwereld. Daar neemt ze hun lengte aan en leert hun gewoonten. Jack volgt haar en vele mooie en merkwaardige gebeurtenissen volgen. 

 

Ik ga nu niet het hele verhaal vertellen (teveel en te complex), maar aan het einde van het boek, spreken Katherine en Jack eindelijk de grenzeloze liefde die ze voor elkaar voelen uit naar elkaar. Precies op de grens van de twee werelden, vindt er iets belangrijks plaats. Dit vormt uiteraard de opmaat tot het tweede boek in de serie, Summer (wat later Awakening zal worden).

 

Niet alles in de wereld van de hydden wordt uitgelegd en veel gebeurtenissen krijgen ongetwijfeld nog hun plaats in het verhaal in de komende boeken. Dit maakt het geheel des te geloofwaardiger. Horwood heeft wederom een fantasiewereld geschapen waarvan je zou wensen dat hij echt bestond. Deze schrijver bezit de onnavolgbare gave om de lezer binnen het bestek van een halve pagina, vochtige ogen te bezorgen. Dit boek is duidelijk het begin van veel moois en bijzonders, zoals de lente dat in werkelijkheid ook is.

 

Ik kan niet wachten om te lezen hoe het verhaal zich verder ontvouwt en wat de betekenis is van de vele symbolische gebeurtenissen in dit boek. 

 

Gelezen: maart 2010